Հին հունարենից թարգմանությունը, առաջաբանն ու ծանոթագրությունները ` Գոհար Մուրադյանի և Արամ Թոփչյանի

Գիրքն ընդգրկում է հույն մեծ կատակերգակ, «կատակերգության հայր» Արիստոֆանեսի (մ.թ.ա. մոտ 446 – մոտ 385) հինգ նշանավոր կատակերգություն՝ «Հեծյալներ», «Ամպեր», «Կրետներ», «Լիսիստրատե», «Գորտեր», բոլորը՝ բնագրային նոր թարգմանությամբ («Կրետներ»-ը, «Լիսիստրատե»-ն ու «Գորտեր»-ը հայերեն են թարգմանվել առաջին անգամ, «Հեծյալներ»-ի նախորդ՝ «Անտիկ գրականության քրեստոմատիա» ժողովածուում [1952] ընդգրկված թարգմանությունն արվել է ռուսերենից, «Ամպեր»-ը, որ Արամ Թոփչյանի բնագրային թարգմանությամբ առաջին անգամ լույս էր տեսել 1990 թ․, սույն հատորում ընդգրկված է էապես բարեփոխված տարբերակով): Առաջաբանում ոչ միայն քննարկվում են բուն կատակերգությունները, այլև համառոտ ներկայացվում են Արիստոֆանեսի կյանքը, հին հունական թատրոնի առանձնահատկությունները և կատակերգությունների կառուցվածքային ու տաղաչափական հատկանիշները: Արիստոֆանեսի կատակերգությունները գլուխգործոցներ են թե՛ բովանդակային, թե՛ կառուցվածքային առումով, նրա ներկայացրած ինտրիգային, ծիծաղաշարժ պատմությունները, քաղաքական սուր երգիծանքն ու կենցաղային սրամիտ հումորն ընթերցողին և հանդիսատեսին գրավել են դարեր շարունակ ու արդիական են նաև այսօր։